ถึงคนที่บอกว่าไม่มีเวลาไม่มีต้นทุน
#ถึงคนที่บอกว่าไม่มีเวลาไม่มีต้นทุน การเริ่มต้นเป็นสิ่ง […]
#อะไรที่เค้าผลิตออกมาให้ขาย ยังไงก็ขายได้ถ้ารู้จักวิธีขายสินค้านั้นอ่านเเล้วรู้สึกเลยว่าจริงสิ ถ้าเราอยากรวยสิ่งเเรกที่ทำให้เราได้เงินคือเราต้องกล้าออกมาขาย อายไม่ได้เงิน ใครยังไม่รู้จะขายอะไรอ่านโพสต์นี้ให้จบนะ
ปอร์เป็นคนที่ขี้อายมากๆ ไม่กล้าออกกล้อง ไม่กล้าออกสื่อ ได้เเต่อยู่มุมเล็กๆที่ตัวเองสร้างไว้พื้นที่ปลอดภัย
เเต่เราไม่สามารถหลบอยู่ในนั้น!! ถ้าเราต้องการรายได้เราต้องหาทุกวิถีทางสร้างเงินโดยเอาสิ่งที่ตนเองชอบออกมาทำเงินอะไรที่ไม่ชอบไม่ทำ
ไม่ชอบออกจากบ้านก็ไม่ต้องออก
ไม่ชอบเจอใครก็ไม่ต้องเจอ
ไม่ชอบเเต่งหน้าทำผมก็ไม่ต้องทำ
อ่านเเล้วดูพฤติกรรมปอร์เเปลกๆอยู่นะตอนเเรกก็ไม่มั่นใจตนเองเลยว่าคนๆนึงที่ขี้อายขนาดนี้จะทำอาชีพอะไรจะขายอะไรได้
โชคดีที่สุด ที่โลกใบนี้มีออนไลน์ #ออนไลน์พารวย เราสามารถมีรายได้โดยที่ไม่จำเป็นต้องออกหน้ากล้องเลย
หาภาพสินค้า ที่ถ่ายเองหรือเอาภาพจากเจ้าของเเบรนด์นำมาโพสต์ขาย ฝึกเขียนคอนเทนต์ อ่านเยอะๆ หาความรู้บ่อยๆฝึกทำซ้ำๆ วนไปวนมาสมองเราก็จะจำได้ในเเบบฉบับของเราเอง
สมองเราเป็นอะไรที่ฉลาดมากๆ น่าทึ่งสุดๆ ไม่ว่าเราอยากจะทำอะไรในโลกใบนี้เพียงเเค่เราคิดเเละวางเเผนที่จะทำอย่างตั้งใจก็สามารถทำได้
ปอร์มีความเชื่ออย่างหนึ่งคืออย่าให้ใครมายัดเยียดอาชีพให้เรา เราสามารถเลือกอาชีพ เลือกสินค้า สร้างธุรกิจในเเบบฉบับเราเองได้
ปอร์สอนออนไลน์มาจะเข้าปีที่ 5 เเล้วอยู่ได้ด้วยการเเนะนำให้ผู้เรียนได้หาสินค้าเรียนรู้สินค้าวิเคราะห์สินค้าวางเเผนขายสินค้าเอง
ไม่เคยบอกว่าอาชีพนี้ดี อาชีพนั้นเหมาะ ทำอันนี้สิ ลงทุนอันนั้นสิ มาทำอาชีพเดียวกับปอร์ไหม…….. #ปอร์ไม่เคยทำเเบบนั้นเลย
นอกจากจะดูเเล้วว่าคนนี้เหมาะกับอาชีพนี้จริงๆ คล้ายๆสิ่งที่เราทำมาอาจจะมีกระชิบบ้างส่วนตัว พี่น่าจะเหมาะกับการขายสินค้าหมวดนี้นะ!!
สินค้าเเต่ละหมวดก็มรเสน่ห์ที่เเตกต่างกันไปก็อยู่ที่ความชอบของเราว่าชีวิตประจำวันเราเป็นคนเเบบไหน
ลองเอาชีวิตประจำวันมาหาสิ่งที่ตนเองชอบดูบ้างก็ได้นะคะ บางครั้งเราอาจจะไม่ต้องไปหาสินค้าไกล อาจจะเป็นเส้นผมบังภูเขาก็ได้นะ
ลองเเกะหลักสูตรความมเป็นตัวของตัวเองออกมาเเล้วนำมาเเปลงเป็นอาชีพที่เราชอบ งานที่เรารัก ก็ทำได้จริงๆนะ
มีคนถามว่าปอร์เริ่มจากอาชีพอะไรก่อนถึงจะมีหลายอาชีพขนาดนี้!! มันก็คงเริ่มจากการฝืนทำในสิ่งที่ตนเองไม่เคยทำไม่กล้าทำ
คือไปนั่งขายตามถนนคนเดิน/ตามตลาดนัด/*พบปะผู้คนแปลกหน้าทุกๆวัน ทำยังไงได้หล่ะเราอยากเป็นคนที่รวยด้วยการขายบ้างเพราะอาชีพที่รวยที่สุดคืออาชีพขาย****
มองดูภาพเก่าๆก็คิดว่าเรามาไกลเหมือนกันนะ 15 ปีได้ที่วนเวียนอยู่กับการทำออนไกล
จุดที่ทำให้เราหยุดขายคือไปตั้งเเผงขายสินค้าตอนหน้าฝนคือชีวิตมันเศร้าจริงๆนะ ขายไม่ได้ ไม่มีรายได้เลย
ที่เจ็บใจไปกว่านั้นตั้งร้านเสร็จเเล้วยังไม่ได้ขายเก็บของไม่ทันฝนลงเเบบไม่สงสารกันเลยของเปียกเเบบเสียหายกำไรยังไม่ได้ทุนก็จม
ฟางเส้นสุดท้ายคือ……
มานั่งตั้งคำถามกับตัวเองว่ามีอาชีพไหนที่เราไม่ต้องออกไปขายสินค้าเเต่ขายได้เเบบที่อยู่บ้านไม่ต้องไปไหนมีไหม……
ไม่รู้อะไรทำไมถึงเลือกเข้าไปร้านเอินเตอร์เนต จ่ายค่าชั่วโมงไป 2ชั่วโมงหาข้อมูลก้ได้ไปเจอร้านเสื้อผ้าที่เค้าเปิดขายในเวปไซต์มีตะกร้าให้ลง
เราก็ถึงบางอ้อเลยว่าเราอยากเอาสินค้าเรามาขายในนี้ได้ไหม วันต่อมาก็ไปร้านหนังสือเลยไปหยิบหนังสือเล่มหนึ่งที่สอนนำเข้าจาก ALIBABA อ่านเเล้วก้จินตนาการไปเรื่องการวางเเผนการขาย
ก็เริ่มหาข้อมูลวิธีการทำเวปไซต์อีคอมเมิร์ซ SEO ความรู้เมื่อ 15 ปีที่เเล้วบอกเลยว่าหายากมากๆค้นหาเจอยากมากๆ
ดีที่เป็นคนชอบอ่านหนังสือเข้าร้านหนังสือ ซื้อหนังสือ อดข้าว อดทุกอย่างที่ฟุ่มเฟือยเพื่อนำเงินมาซื้อความรู้
จำได้ว่าช่วงนี้ HI5 กำลังหมดไป FACEBOOK กำลังเข้ามา ปอร์เริ่มหาสินค้าจากกลุ่มต่างๆของ FACEBOOK เเละฝึกทำเพจขายสินค้าตามกลุ่มต่างๆ ลองผิดลองถูกอยู่นาน
ขายไปเรื่อยๆเก็บเงินนิดๆหน่อยก็เก็บ ตอนนั้นดีใจมากขายได้วันละ 300-1000 บาทคือที่สุดไม่ต้องออกไปทำงาน ทำงานที่บ้าน
เเต่มันก็ไม่มั่นคงก็เเอบไปเป็นพนักงานประจำกลางวันเป็นพนักงาน กลางคืนขายสินค้าเเพ็คของลงของขาย
อ่านหนังสือที่เกี่ยวกับนักธุรกิจ อ่านความสำเร็จของบุคคลตัวอย่างที่เราชอบเริ่มหาไอดอล
ตอนนั้นไม่คิดเยอะเลยหาคนที่หล่อๆเริ่มจากศูนย์ชีวิตติดลบมาเป็นไอดอล 555555 +++ กำลังใจเล็กๆน้อยของปอร์
คนที่ 1 : นักธุรกิจหนุ่มหล่อ โจ แม่สาย ประภาสะวัต
พอเริ่มทำไปเรื่อยๆมันก็เริ่มลึกขึ้นมามากขึ้น จากอยากมีเงินจากการขายสินค้าก็อยากมีร้านค้าเป็นของตนเองสุดท้ายสูงสุดที่ฝันอยากเป็นนักธูรกิจสาวสวย (รวยเงียบๆนั่งอยู่บ้าน) อยู่กับต้นไม้กับธรรมชาติ
ฝันเราก็เเปลกๆ งงๆเเหละ เเต่ก็คิดว่า ทำไมฝันเราต้องเหมือนคนอื่น จริงจังที่สุดคือตั้งคำถามกับตัวเองว่าจริงๆเเล้วเราควรทำอชีพอะไรกันเเน่
ด้วยความที่เป็นเด็กบ้านนอกไม่รู้เรื่องธุรกิจเเละสินค้าเรียกได้ว่างมเข็มในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่
ครอบครัวก็ไม่ได้สร้างธุรกิจอะไรไว้ เราเลยอาสาหาธุรกิจให้ครอบครัวเอง…. ฝันใหญ่อีกเเล้ว!!
ว้าวุ่นมากไม่รู้จะขายอะไรดี ไม่รู้จะเอาอะไรมาทำธุรกิจ ก็เลยเข้าไปอยู่ในวงนักธุรกิจมาก 1-2 ปี คือธุรกิจเเอมเวย์ดีมากๆทำให้เราไฟลุกพรึบๆอยากรวย อยากรวย อยากไปนั่งเรือสำราญ
อยู่ไปสักพักก็ไม่ชอบขายเพราะเพื่อนหายหมดเลย กลัวเราไปขายของให้ หายไปหมดเลยกลายเป็นคนเเทบไม่มีเพื่อนเลย
บอกตัวเองว่า…..เอาว่ะ!! ไม่เป็นไรรวยก่อนค่อยว่ากัน เพื่อนหายดีเเล้วเราจะได้ไม่ต้องออกไปกินข้าวกับใครบ่อยๆเพราะเกร็งใจ
ตั้งใจกับการหาเงินอีกครั้ง ทำเพจขายสินค้าหาสินค้าจากจีนมาลงขายๆๆๆ โหวเรียกได้ว่าขายทุกอย่างสร้างเพจเยอะมาก
เพจที่ขายได้กำไรสูง….ที่ทำนะ
– เครื่องจักรเกษตร
– โฟคลิฟท์มือสอง
– มือถือไอโฟนมือสอง
– เครื่องมือช่างก่อสร้าง
– ลำโพงเครื่องเสียง
– ที่นอนผู้ป่วยติดเตียง
โลกนี้ช่างโหดร้ายกับคนสวยๆเเบบปอร์ให้ทำเเต่งานช่างงานตากเเดดตากลม งานใหญ่ ดูไม่เป็นผูหญิงเลย
งานที่ชอบขายเสื้อผ้าน่ารักตะมุดตะมิดที่อยากทำก็ดันทำขาดทุน (ขาดทุน) *เพราะฝนเลยเลิกขายเสื้อผ้าไปเลย
เรื่องของปอร์เล่า 10 ปีก็ไม่จบเอาเป็นว่าอยากให้ทุกคนเชื่อว่า เราต้องเจออาชีพที่เหมาะสมกับเรา
ในระหว่างเดินทางเก็บประสบการณ์ไปเเล้วเราจะได้รู้ว่าเราเหมาะกับอาชีพอะไร….ส่วนอาชีพของปอร์ที่เจอหน่ะเหร๋อ
สินค้าใหญ่
ขนส่งยาก
คนอื่นไม่ทำกัน
ปอร์ก็เลยเป็นครูที่มาสอนหาสินค้า(ต่าง) จากชาวบ้านชาวเมือง จริงๆน่าจะตั้งชื่อคอร์สเเบบนี้นะ!!! ตรงไปตรงมาดี
เล็กๆไม่ใหญ่ๆทำนี่เเหละคือ POR NAPAPHAT 
ใครอยากจะประหหลาดเเบบปอร์ก็มาลงเรียนด้วยกันเยอะๆนะคะ
.
.
.
คนปกติสมัยนี้เค้าไม่รวยหรอกต้องเป็นบ้าพลัง เจ้าโปรเจค คิดใหญ่ สร้างฝันเก่ง โลกส่วนตัวสูง
.
.
ยังไงก็เราใครรับได้ก็รับ ใครรับไม่ได้เราก็ต้องยอมรับตัวเองให้ได้นะคะ ไปเเล้วนะ
.
.
ไหนใครอ่านมาถึงตรงนี้ #ยอมรับได้เเล้ว ว่าคุณหน่ะประหลาดเหมือนปอร์ 5555 เราถึงได้มาเจอกันไง…จริงไหม???
.
.
จะเจอเเบบไหนก็เจอเถอะขอให้ไม่เดือดร้อนใครสร้างรายได้มีเงินโดยที่ไม่รบกวนใครอยู่ในโลกที่เราชอบที่สุด (ที่เราสร้างเอง)
